Co sprawia, że dzieci chcą uczyć się czytać, bawić się w grupie, chodzić na wycieczki, pomagać w domu, uczyć się i poznawać nowe rzeczy? Rodzice mogą wpływać na dziecko zewnętrzną motywacją, ale najlepsze rezultaty daje wewnętrzna motywacja.
Więc jak zachęcić dziecko do nauki i rozwoju?
Mówiąc o motywacji, rozróżnia się motywację wewnętrzną i zewnętrzną. Wewnętrzna motywacja oznacza, że aktywność jest dobrowolna i często jest jasna, podczas gdy zewnętrzna motywacja ma na celu, aby ktoś za pomocą nacisku lub nagrody mógł nakłonić innych do zrobienia czegoś, czego inaczej by nie zrobili.
Różne formy motywacji. Teraz nie zawsze są ostre różnice między tymi motywacyjnymi formami. Na przykład dziecko może nie chcieć wykonywać czynności, które rodzice chcieliby, żeby dziecko wykonało np. pójście do sklepu, wizyta u dziadków lub odrobienie pracy domowej.
Wtedy można zastosować wewnętrzną motywację na przykład przypomnieć dziecku, jak świetnie bawiło się ostatnio z dziadkami lub ilu ciekawych rzeczy się dowiedziało, odrabiając zadanie ze szkoły. Z drugiej strony, jeśli obiecasz dziecku konkretną nagrodę w postaci czegoś dobrego lub czegoś, na co dziecko ma ochotę i nie dostanie tego, zanim nie wykona danego zadania, będzie to głównie kwestia zewnętrznej motywacji.
Co jest najlepsze — motywacja zewnętrzna czy wewnętrzna?
Czy dzieci będą się uczyć równie dobrze za pomocą zewnętrznej motywacji, jak w samokontrolowanych czynnościach? Oczywiście, im silniejsze jest zaangażowanie i im bardziej skoncentrowane jest dziecko na aktywności, tym silniejszy jest efekt uczenia się, czy dziecko odnosi sukces, czy nie.
W przypadku motywacji zewnętrznej zaangażowanie będzie zależeć od tego, jak silna jest siła napędowa na dziecko (nagroda materialna lub pozytywne opinie od ważnej osoby). Problem z zewnętrznymi czynnikami motywacyjnymi polega na tym, że dziecko może być zależne od oceny innych osób, czy jest wystarczająco dobre. Dziecko powinno również nauczyć się samooceny, co jest potrzebne, aby odnieść sukces w rozwoju i wzmacnianiu swojego systemu zasobów poprzez doświadczenie radzenia sobie.
Obecnie większość ludzi uważa, że ważne jest promowanie i opieranie się na wewnętrznej motywacji. Jednak nawet to, co jest postrzegane przede wszystkim jako wewnętrzna motywacja, może być związane z tym, jak ludzie związani są z opinią innych.
Wewnętrzna motywacja daje najlepsze wyniki. Niemniej jednak motywacja wewnętrzna jest ważna dla działań edukacyjnych i wyzwań. Większość wychowawców może potwierdzić, że kiedy wyzwania i zadania są oparte na tym, czym dziecko jest zainteresowane, daje to dziecku motywację, aby spróbować znaleźć umiejętności potrzebne do opanowania wyzwania. Jeśli jednak wyzwanie jest ustalone w planie, jest szansa, że niektóre dzieci nie są jednakowo zmotywowane.
Motywacja przez zabawę. Aby małym dzieciom udało się wypróbować działania, które mogą stanowić wyzwanie, trzeba spróbować urozmaicić zadanie, na przykład wiążąc je z grą. Dzieci w zabawie z innymi dziećmi często próbują wykonywać trudne zadania.
Wychowawca może również zauważyć, że kiedy zadania i działania edukacyjne są wprowadzane w zabawne ramy, to znaczy na przykład, gdy wprowadza się dzieci w inną rzeczywistość na przykład poprzez czytanie, dziecko będzie o wiele wytrwalsze w wypróbowywaniu umiejętności lub rozwijaniu wiedzy.
Co się stanie, jeśli dziecko nie chce być z rodziną na wycieczce lub skończyć zaczętej czynności? Czy powinno się to zaakceptować? Tutaj warto zastanowić się, dlaczego dziecko początkowo rozpoczęło zadanie, ale nie chce go skończyć.
Czy to rodzice, którzy chcą spełnić swoje własne ambicje przez dziecko? W takim przypadku rzadko jest to wskazane. Zwłaszcza jeśli istnieją wymagania i oczekiwania, że dziecko dobrze sobie poradzi od początku lub jeśli rodzice są zawiedzeni, jeśli dziecko nie wykazuje takiego samego talentu lub zainteresowania jak oni.
Zajęcia rekreacyjne i nauka. To, czego dzieci się uczą, zależy od tego, jakie to jest działanie, w jaki sposób dorośli w rodzinie i w zespole działają i co podkreślają. Ogólnie rzecz biorąc, dzieci doświadczają tego, że ćwiczenie czyni mistrza.
To doświadczenie zapewnia także uczenie się i rozpoznawanie na poziomie innym niż w treningu. Ćwicząc i powtarzając oraz oceniając i korygując to, co się robi, można być wykwalifikowanym w wielu dziedzinach. Człowiek przekazuje wiedzę i zrozumienie tego, co jest potrzebne do nauki, od konkretnego pola do innych określonych obszarów lub ogólnie do życia.
