Pisanie pracy magisterskiej jest żmudnym i niezwykle ciężkim procesem, przez który przynajmniej raz w życiu musi przejść każdy student. Trzeba mieć na uwadze, że bez odpowiedniego przygotowania niezwykle ciężko jest ukończyć ją we właściwym czasie. Dlatego zdecydowanie zaleca się, aby rozpocząć pisanie znacznie wcześniej.
Dzięki temu możliwe będzie uniknięcie wielu nieprzyjemności, które grożą za nieterminowe oddanie pracy dyplomowej. Dobrym rozwiązaniem jest również skorzystanie z profesjonalnej pomocy edytora, który nie tylko pomoże w spełnieniu licznych wymogów formalnych, lecz również sprawdzi pracę pod kątem stylistyki i ortografii. Sprawi to, że nie będzie większych problemów z obroną opracowania przed komisją egzaminacyjną.
Wymogi formalne, które są właściwe dla pracy magisterskiej, na ogół zależne są od uczelni wyższej, w ramach której student pobiera naukę. Warto zainteresować się nimi odpowiednio wcześniej, ponieważ znacząco przedłużają one procedurę pisania pracy. Niektóre z nich mają charakter uniwersalny i dotyczą każdej pracy dyplomowej. Przede wszystkim należy korzystać jedynie z opracowań, które mogą zostać zaklasyfikowane jako źródła naukowe.
Należą do nich między innymi monografie oraz prace innych studentów, którzy obronili się wcześniej. Pomocnym źródłem mogą okazać się również czasopisma naukowe oraz transkrypty przemów, które zostały wygłoszone przez uznane autorytety naukowe. Wielu autorów kwestionuje użyteczność źródeł internetowych, które może pisać praktycznie każdy. W pewnych szczególnych sytuacjach możliwe jest jednak posiłkowanie się artykułami dostępnymi w sieci.
Z punktu widzenia edytora największe znaczenie mają przypisy
Są to odwołania bezpośrednie do źródeł naukowych, z których korzystał student. Wskazują one autora pracy, jej tytuł oraz konkretne strony, na których dana informacja została znaleziona. Dzięki temu promotor oraz recenzent mogą z łatwością ocenić, czy źródła, z jakich korzystał student, zasługują na przymiot wiarygodności. Pozwala to na dogłębną i wnikliwą analizę materiału pod kątem zgodności z prawdą.
Warto nadmienić, że obecna technika zna instytucję programów antyplagiatowych. Są to szczególnego rodzaju aplikacje, które umożliwiają łatwe wychwycenie, czy praca pisana przez studenta została wykonana przez studenta samodzielnie i czy oznacza się ona odpowiednim stopniem oryginalności. Na ogół jednak nie ma z tym większych problemów, ponieważ studenci bardzo poważnie podchodzą do tej kwestii.
Nie zawsze wiadomo jak wstawić przypis. W pierwszej kolejności należy odwołać się do ogólnych wytycznych, które zostały opracowane dla danej uczelni wyższej. Najczęściej są one wstawiane mechanicznie po każdym posiłkowaniu się źródłem naukowym. Wtedy widoczne są one na dole strony poniżej stopki. Każdy edytor tekstu posiada możliwość wstawiania przypisu. Czasami możliwe jest użycie specjalnej kompilacji klawiszy, która umożliwia automatyczne umieszczenie odsyłacza w tekście.
Jest to niezwykle dogodne rozwiązanie, ponieważ student nie musi się martwić przypisami. Ponadto w sytuacji, gdy dana kombinacja zostanie dodana błędnie, program automatycznie zweryfikuje jej poprawność. Takie narzędzie jest niezwykle dogodne i bardzo popularne w kręgach osób, które profesjonalnie zajmują się edytowaniem prac magisterskich i licencjackich.
Istnieje jeszcze inna możliwość dodawania przypisów, która praktykowana jest na niektórych uczelniach wyższych. Polega ona na tym, że bezpośrednio po linii tekstu, która jest swobodnie zacytowana z innego opracowania, dodawany jest numer przypisu w nawiasie kwadratowym. Co ciekawe, w tym przypadku przypis stawia się jeszcze przed kropką.
To nowatorskie rozwiązanie jest najczęściej stosowane przez uczelnie prywatne, dla których przypisy oksfordzkie są nie do zaakceptowania. Wtedy spis literatury umieszczany jest dopiero na końcu pracy. Dobrze jest jednak pamiętać, jaki numer porządkowy został przydzielony do danej pozycji wydawniczej. Pozwoli to uniknąć problemów z sporządzaniem bibliografii, która z wspomnianym spisem powinna się w pełni pokrywać.
Czasami tworzone są prace magisterskie, które nie mają przypisów. Należy wskazać, że takie działania są bardzo niekorzystne dla zdającego, ponieważ może on mieć znaczne problemy z obroną takiej pracy. Na ogół wymaga się, aby wszystkie wykorzystane pozycje piśmiennictwa zostały dokładnie opisane. Jeżeli tego zabraknie, może on na obronie zostać zapytany o źródła, z jakich pochodzą przytoczone przez niego rewelacje.
